поклоник
мн. поклоници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 14132
1.
Верник што оди на поклонение, што дава почит на свети места.
Слично со:
верник (м.)
3.
Почитувач, обожавател на нешто или на некого.
Примери:
Тие се поклоници на македонската народна музика.
Слично со:
обожавател (м.)
Изведенки
поклоничка ж.
мн. поклонички
мн. поклонички