телал
мн. телали
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 16404
1.
Гласник, службен објавувач на некакви вести со викање, барабанџија.
Примери:
Телал вика по чаршија.
2.
Продавач на ситнурии и на стари, половни работи.
Изведенки
телалин м.