сели (несв.)
Јато летечки риби што пробивајќи ја границата меѓу двете сфери доаѓаат од морето и се селат во нас.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И тие сиромаси не сакаа секоја есен да се селат и нови меќани да прават, ама нивните нивчиња беа кое осмак, кое шиник семе, та немаше што да гнојат, што да ораат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во 1927 година татко ми купил куќа и земја од некои Турци (Торбеши) кои масовно се селеле во Турција.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Некои почнаа да го напуштаат селото, да се селат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Бележи како душата со леснотија се сели во други суштества...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Јазикот на окупацијата се менува.
Наместо да викаш убивај
викаш - сели се
тука нема иднина
за тебе.
Сѐ е прилагодено
за
другиот.
Сѐ е подредено
до бесвест.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Туку орлите никаде не се селат, велат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ај, штрковите заедно се селат, велат, ама не им е времето за селење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред очите му прпелка сив гулаб кренат во рацете на свештеникот на Храмот и подготвен за жртвување, потоа пред очите му се појавува и самиот жртвеник на кој се принесуваат крвните дарови кон Бога од жртвените животни од кралот, од свештениците, од великодојстојниците и од бројниот народ кој во оваа камена градба виде исполнување на молитвите на генерациите од неговите излачени претходници, виде дом на Бога чиешто место на постоење го селеше со себе во своите долги номадски талкања по широките простори од Африка до Блискиот Исток, и конечно на канаанската земја и таму виде и дом за себе.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
По полето се сели една шума од макови и од треви ретки По полето се сели една шума.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Србија се сели кон Македонија, се шушка, Србија се преполовува. 244
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се сели и таа како од човекот по смртта, на небото?
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
- А, зошто се селиме, мајко? - прашуваа младите ластовички. - Бегаме од зимата. Ако останеме тука ќе умреме од глад и студ.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Кутриот. Тој беше оној палавџијата што кажуваше дека бил од некоја Стара планина, сели или град во Бугарија, господ ќе знае.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Сега, да простиш“, продолжи тој, “живите одат, се селат в град или во странство, а мртвите се враќаат“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Кога тие наесен се селат во арапските земји, носат на свој грб и пријатели.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Таа била бебе кога татко ми нѐ селел мене и сестра ми Борка од Крњево.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А оној кој ме селеше, тој страшно умираше, не го пушташе никако, можеби дека црквата ја сруши, а и воопшто... Човекот климна.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Кога се селеше дивизијата, луѓето од селата со запрежни коли ги селеа борците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Му зборував за важноста на Маказар за целиот крај, за неговата историја, дека ништо никој никогаш не направил, а дека секогаш, макар не многу, само се земало, дека луѓето се селеле за подобар живот, од немање, еве вакви услови, реков, од немање вода, струја, телефон, пат асфалтен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
