ама (сврз.)
Го враќаше и кучето, ама тоа кршна од посоката и пак нѐ пречека на патот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Подруго ќе беше да имаше татко, вели, кој не помина, тој не зеде, вели, ко гасеници нѐ опасија, ама најлесно е гладен човек да најадеш, вели, и само се шутка, оптрчува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Имаше, ама не сте ги виделе, велам, и тие си ги јадат рибите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Може само така да ми се виде дека мислев на него, ама целиот тој ми се стори.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакаш сѐ наеднаш да заборавиш, ама не се може.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама криминалците ми држат крило.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Доаѓа возот, ама до покривот е преполнет со луѓе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, на сѐ ти присмрдува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Автобусот полн со луѓе, ама секој си ја врти главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колку има за ова овде, колку преговори да нѐ прелажат, колку примки, мамки и замки, што се вели, ама, ајде...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама луѓето ракоплескаат, си ја разбираат радоста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Денот е одминат, ама снегот уште ни држи светлина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме поднаѕираат луѓе, ама јас во никој не гледам, куц, куц.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вистина, и мене ми се ниша душата, ама ја стискам, ја држам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето ми зборуваат нешто, сакаат на друго да ми го тргнат умот, ама јас сум оглувела, никого не слушам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Логорашите подаваат рака, ама не можат да нѐ досегнат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ние веќе бевме тргнати за Солун, вели човекот, ама од пол пат нѐ вратија...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ама признајте дека сте Хрватка и решен проблем - добронамерно шепна чекачот зад мене. - Не можам - реков.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Може да се скока и низ времето Ама тоа е сосема поинакво скокање Од скокањето низ меридијаните И за тоа си треба башка седнување и башка сонување Навистина понекогаш доаѓа до испреплетување На скокањето низ просторот и времето
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Ова нема цена, ама бидејќи не може да се пренесе во Европа, таа мора да нѐ земе со просторот заедно.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
