ни (сврз.)
Не видоа ни кој сме, ни од кај им дојде смртта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Полицајците нѐ гледаат, а ни око да им трепне, ни веѓа да им се крене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како претстава која се одигрува на некоја сцена, караѓоз, сенки, не можеш да дофатиш ни кој каде оди, ни од каде доаѓа, се движат, а ги нема, не можеш да ги запреш, да ги допреш и да проговориш.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ништо, ни чуено, ни видено.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Белобрадест господине, најпосле откачи куклата, откако сум родена, јас не сум видела никаков југ, ни далечен, ни близок!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ни се седи, ни се лежи. Постелата стои некрената и јас ја гледам и само прашувам: кој ја испразни толку постелата, боже?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Тука од сите заборавено живееше едно мошне сиромашно семејство: старец и старица, со козле, децата одамна им беа на печалба, ни трага ни глас од нив со години.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ни телалите од долните села повеќе не одат средсело за да им го соопштат на луѓето она што самото по себеси се подразбира.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
А без Европа и Русија ни комитетите ни Бугарија не можат ни за јота да ги изменат судбините на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дајреџијата не го ни чу, ни виде упрекот на кафеџијата. Предаден на своите преживувања, целиот пливаше во некакво неискажливо блаженство.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дали македонските наречја имаат свои општи карактеристични особености што се немаат ни во српскиот ни во бугарскиот јазик?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Никаде да се види некое друго градилиште, ни да се чуе глас на мајстор или звук на мистрија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И кога се „дигна завесата", таа виде селани крај масата, со мустаќи, дури еден двајца беа со бели коси, а попчето, отунато во ретка црна брада и мали остри мустачиња, ни најмалку не личеше на Крстета.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Падна, сине, ти на трава в то широко поле, душа даде, душа нема, без да кажеш слово ни за мајка, ни за либе; крвта ти истече как на рудо, сине, јагне, младо и безгрешно!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Таквото обединување е неопходност, а не ни е нужно семејно непријателство за некакво обединување со Бугарија што никојпат не ќе биде допуштено ни од малите балкански ни од големите држави.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не ја крена главата ни кога дојде до изворот каде што беа комитите и децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Гудалото нежно ми се лизга ту во минатото ту во иднината и ме потсетува дека некој нашинец најпосле треба да му ги истегне ушите на времето пред да ни се исушат сите ритки и пред да престанат да ни врзуваат стебленцата веќе онемени од носталгија.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Дури ни ножот со кој ја сечев зелката, за оној проклет боршч на татко ти не го бев оставила на масата туку го држев во левата рака додека се крстев.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
