колиба
мн. колиби
Вид збор: Именка, женски род
Ранг: 1322
1.
Привремено засолниште, куќичка од колци, трски или плитар, покриена со гранки, прачки, слама, лисја што се прави обично на планина, на лозје, во поле.
Англиски:
hut
Албански:
kasollë, kolibë
Спиеше во сламената колиба на еден полјак.
Презимија во овчарска колиба.
Напуштена дрвена колиба.
Вид: градба (ж.)
2.
Мало населено место од неколку куќи виcоко во планина.
Англиски:
village
Албански:
fshat, katund malor
Ако стаса до колибите, ќе куртули од студот и од гладот.
3.
Мало бедно живеалиште.
Примери:
На сред село, покрај големите куќи стоеше колибата на еден сиромав.
Изведенки
1.
колипка ж.
мн. колипки
дем. и хип.
мн. колипки
дем. и хип.
2.
колипче ср.
мн. колипчиња
дем. и хип.
мн. колипчиња
дем. и хип.
3.
колибиште ср.
мн. колибишта
аугм. и пејор.
мн. колибишта
аугм. и пејор.