нос
мн. носови
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 851
1.
Орган на мирисот и еден од дишните органи, кој се наоѓа на средината од лицето кај човекот и на предниот дел од главата, над устата, кај животните.
Примери:
Грбав нос.
Чпртав нос.
Вид: орган (м.)
2.
Преден дел на пловен објект или на авион, брод, чун и сл.
Примери:
Авионот заринкал со носот.
Изрази
Го (ме, те итн.) влече за нос - лаже некого, ветува нешто некому а ништо не прави.
Го крена носот - се направи важен.
Го обеси носот - се онерасположи, се налути.
Го пика носот секаде - се меша во сѐ, премногу е љубопитен.
До нос му (ми, ти итн.) дојде - повеќе не може да го поднесе некого или нешто.
Има добар нос - може, умее да насети, да предвиди.
Низ нос му (ми, ти итн.) излезе тоа - го плати, го преплати.
Му (ми, ти итн.) го извади (истера) тоа низ нос - принуди некого скапо да надомести, да плати нешто.
Од носот подалеку не гледа - многу е ограничен.
Сака се под носот да му е - сака се да му биде готово.
Пред носот му е - пред него, до него е.
Солзите му се на носот - секогаш е спремен за плачење (обично за дете).