в (предл.)
Кога се смири малку пукањето, кога се уталожи, што ќе видиме: озгора нѐ напокриле лисја и гранчиња што ги кинеле куршумите. Од крај в крај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ги ставиме комарниците преку глава и ќе нѐ пуштат в поле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сигурно ќе нѐ истурат в море, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Свири, ѝ вели на жената, оти бомба држам в раце... Рачна граната, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Една цигара држам в раце, а друга барам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ фрлија в карцер, во самица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Долу веќе ја видов црната ,марица" и војниците со автомати в раце.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ни е слатко, со главата в казан ќе влеземе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И луѓето ги прскаат со вода, им посегаат в уста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го држам в раце, а како ништо да не држам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Убаво се виде дека човекот се помоча в панталони.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И луѓето почнаа да молат за в нужник.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не можеа да се погледаат очи в очи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Беа навикнати на постојано движење. Сега закопани в земја.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Зошто, бре, не ме погоди в глава? Барем ќе ме спасеше...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Изгледа сѐ е в ред“, додаде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Мајка ми и сестра ми ќе препукнат од радост. А поручек сигурно ќе ме поведат в кино а може и во слаткарница.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ги носеше на купче, а потоа ги ставаше в кофа и ги изнесуваше од дворот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да можам да станам, рече старецот, Да здогледам Со камен кога ни го набиваат в земи Крстот покрај главата...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Преобразбата на видливото во невидливо, препознатливото во непрепознатливо, е чин сличен на жестоката преобразба на семантиката в земи: се преповторуваат вековните процеси на трансформацијата од семенката до плодот, обликот на идниот плод го прима обликот на претходниот, но, не се преповторува времето.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
