мол (м.)
Сонцето заоѓаше со звуците на Шопеновото анданте од концертот во ф-мол.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
по заодот или за видливиот флуид во меѓучовечките односи ...ако нежноста и грубоста се раѓаат од ист збор тогаш ние сме минувачите ноќната ламба постелината сликите хартијата слободно можат да се избришат просторот е доволно определен со четирите ѕида прозорецот заклучената врата во било кој град во било која ноќ се наоѓаме во таа соба во тие соби преплетени како во дивите приказни секогаш топли секогаш повредени секогаш еден од друг и кога сме во спротивните агли на оградената одаја... сонливата утеха на а-молот или тактилното искуство како поттик за блесочни автопроекции ...задоволството при ненадејниот премин од дур кон мол порано често доловувано во моите импровизиации на отворен и во затворен простор без напор како при сплот на вода и воздух кај еуфоричниот нуркач и сега...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
По точно шест модулации, како по некаква магија, канонот се враќа во почетниот тоналитет: C мол.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
